Lupus of systemische lupus erythematosus

Dit is een auto-immuunaandoening waarbij het immuunsysteem gezonde celonderdelen aanvalt. Het heet systemisch omdat het cellen in verschillende delen van het lichaam aanvalt. Dus niet één weefsel alleen.

Deze patiënten ervaren vermoeidheid om niet te zeggen dat ze uitgeput en werkonbekwaam zijn. Het gaat gepaard met spierpijn en gewrichtspijn. Men ziet ook vaak een vlindererytheem. Dit is een roodheid van de huid van het gelaat op de wangen en over de neusrug. Deze huid is erg ontstoken, gloeit en komt gezwollen voor. Deze patiënten hebben vaak gewrichtontstekingen of arthritis. Ook ontsteekt de hartspier. Dit noemt men ook myocarditis. Bij mannen ziet men vaak het afstoken van nierweefsel of glomerulonefritis. Bij vrouwen ziet men vaak frequente miskramen. Deze aandoening eindigt in totaal orgaanfalen en in de dood.

De genetische oorzaak hiervoor ligt op chromosoom 6. De loci op de chromosonen heten HLA DR2 en HLA DR3. De antilichamen die het immuunsysteem maakt heten ANA of

anti-nucleair antilichaam, anti-fosfopliden antilichaam en anti-cardiolipine antilichaam.

Celdood of apoptosis is een normaal fenomeen waarbij cellen afsterven en vervangen worden door nieuwe cellen. Bij deze celdood komt heel veel celmateriaal vrij dat keurig verwijdert dient te worden. Bij lupus patiënten loopt het fout met het verwijderen van celmateriaal. Dit verloopt veel trager dan normaal. Het is tegen dit celmateriaal dat het imuunsysteem antistoffen aanmaakt, die dan op hun beurt normale cellen gaan aanvallen in gans het lichaam.

Als behandeling geldt een symptomatische aanpak zoals corticoïden, immunosuppresiva en cyclosporines. Echter zoals alle auto-immuunaandoeningen beantwoordt lupus zeer goed aan het respecteren van IgG-gemedieerde voedingsallergiën, het behandelen van de lekkende darm en een hormonale substitutiebehandeling.